To nie udaje się często. Opowiedzieć dobrze historię dojrzałego związku, miłości i niespełnionych oczekiwań. Opowiedzieć ją…czasem niedosłownie i tak plastycznie.
-
-
Udawajmy, że to się nie wydarzyło
Jeżeli wydaje Ci się czasem, że Twoje życie to czeski film (skąd się to wzięło? – czeskie filmy są przecież bardzo spoko), to sprawdź, co u Jenny Lawson. Zobaczysz, że Twoje kłopoty to jakiś żałosny żart, w dodatku kompletnie nieśmieszny.
-
Magik w Berlinie
Na wakacjach czytam dużo kryminałów. Już od czerwca szukam nowości, robię listę, wybieram te, które ze mną pojadą w podróż. Nie jest to zawsze dobra strategia, bo niektóre są tak dobre, że ciężko się od nich oderwać. Połączone jednak z odpoczynkiem dają ekstra efekt: wyłączenie totalne.
-
Jawne tajemnice
Nikt tak nie pisze o kobietach jak Alice Munro.
-
Najgorszy człowiek na świecie
Nie będę ściemniać, że z tą książką jest łatwo. To nie jest hollywoodzka wersja alkoholizmu, ale, co uznaję za plus, to nie jest też „Pod Mocnym Aniołem” Jerzego Pilcha. To raczej podwodny świat Małgorzaty Halber, do którego nurkujemy bez sprzętu, tylko z maseczką, jak mało ogarnięci turyści.
-
Nie moja sztuka, nie moje kalosze
Zawsze tak się to kończy. Zawsze, kiedy chcę przeczytać coś ambitnego, coś, co podobno czyta cały świat. Czyta i się zachwyca. A ja nie.
-
Pochłaniacz czasu, jakich mało
Skandynawowie mają swoich nieogolonych, gruboskórnych, twardych detektywów po przejściach. My mamy Załuską i wiecie, co? Lubię to.
-
Kobiecy ring
Bardzo lubię książki Grażyny Plebanek. Lubię je za bohaterki. Jest w nich zawsze kobieta, której szukam dookoła siebie; kobieta walcząca o siebie, silna, po swojemu dążąca do celu i bardzo w tym wszystkim kobieca. Kobieta, której rozwój mogę obserwować z każdym rozdziałem, iść z nią przez jej życie i szukać podobieństw w moim. Lubię „Dziewczyny z Portofino”, uwielbiam „Przystupę”. „Bokserkę” oswajam.
-
Niebezpieczne damskie trójkąty
„Dawna przyjaźń jest jak stara miłość, lepiej do niej nie wracać” Kobieca przyjaźń bywa szorstka jak zarost mężczyzny. Kochany, uwielbiany, czasem uwiera, czasem męczy, może zadrapać. Męska przyjaźń wydaje się mniej skomplikowana. Podlewana odpowiednią ilością alkoholu, toczy się pewnie, rzadziej zaskakuje, mniej jest w niej rozczarowań (panowie, wyprowadźcie mnie z błędu, jeśli się mylę!). Faceci świetnie dogadują się na wódce. Kobiety swojej wódki nie mają (a szkoda!). Nie wliczam spotkań na drinka i wino, bo to ma się nijak to męskiej wódki. Kobiety częstują się na nich małymi kłamstewkami, krygują, mówią naokoło, rzadko konfrontują ze sobą. Oczywiście są wyjątki powiecie. Oczywiście są, przyznam, coś o tym wiem, ale generalnie kobiece…
-
Matka Feministka
„Bardzo bym się martwiła, gdyby „Matka Feministka” była odebrana jako atak na polski feminizm, a nie jako próbę nowego otwarcia. Ale może się trochę zagalopowałam? (…) Łączenie feminizmu z macierzyństwem to nie kaszka z mleczkiem. Pewnie dlatego wiele kobiet odeszło z naszego środowiska, uznając, że feminizm to przygoda z młodości, a potem rozpoczyna się prawdziwe życie. Ja się na to nie zgadzam” Agnieszka Graff , „Wysokie Obcasy” (nr 18) – 10 maja 2014. Czekamy na książkę 🙂
