Katarzyna Tubylewicz nie przestaje mnie zaskakiwać. Pierwszą jej książką, którą przeczytałam były „Rówieśniczki” – opowieść o czterech dojrzałych przyjaciółkach, o różnych poglądach i odmiennych historiach życiowych (to było sto lat temu!). Wydaje się jednak, że Tubylewicz uwielbia zmiany i zabawę formą. Wydała już książkę o czytelnictwie w Szwecji („Szwecja czyta, Polska czyta” napisaną wraz z Agatą Diduszko – Zyglewską), przewodnik po Sztokholmie („Sztokholm. Miasto, które tętni życiem”) i książkę o szwedzkiej potrzebie bycia najlepszym krajem na świecie („Moraliści. Jak Szwedzi uczą się na swoich błędach i inne historie”). Ponieważ autorka mieszka w Szwecji już od dłuższego czasu, ma jednocześnie wgląd w szwedzkie społeczeństwo i dystans obcokrajowca, dzięki którym może bardziej…
-
-
Odcienie władzy Chmielarza
Cykl kryminalny z komisarzem Jakubem Mortką mógłby się już znudzić. Nic z tego. Wojciech Chmielarz po raz kolejny udowadnia, że potrafi czytelnika złapać w sidła dobrze napisanej historii.
-
W socjalistycznym mieście giną dzieci
Wrześniowy kryminał na Booklove. Tajemnicze zaginięcia noworodków w Niemczech Wschodnich, rok 1975, sama socjalistyczna rzeczywistość ma więcej zagadek niż niejedno śledztwo.
-
Wiara czyni cuda
Pierwsze spotkanie z kryminałem Anny Kańtoch uważam za bardzo udane. Od pierwszych stron czułam, że „Wiarę” będzie mi się dobrze czytało.
-
Czarna nudna trasa
Być może Antonio Manzini w kryminale „Czarna trasa” stworzył ciekawego bohatera – z włoskim temperamentem, tajemnicą i niewyparzonym językiem. Niestety nie udało się za to stworzyć ciekawej intrygi, którą Schiavone mógłby rozwiązać.
-
W krzywym zwierciadle
Długo zastanawiałam się, dlaczego „Księga luster” E.O. Chirovici tak bardzo mi się spodobała. Chyba już wiem…
-
Seryjne zbrodnie i skandynawskie kryminały
Zimne norweskie miasto portowe, cierpiący na depresję dziennikarz, policjantka z nerwicą natręctw i oczytany seryjny morderca, który inspiruje się skandynawskimi kryminałami.
-
Duchota bostońskiej kamienicy
Mamy je wszyscy – lęki mniejsze lub większe. Najczęściej uprzykrzają nam życie, a nie je ratują. U Kate jest trochę na odwrót.
-
Zapach polskiego piekiełka
W centrum Warszawy wybucha samochód. Razem z nim, wybucha w mieście panika. Większość obstawia, że to zamach terrorystyczny. Tylko czy mamy w Polsce terrorystów ? Jak się okazuje mamy…swoich własnych.
-
Kryminały, które polecam…
Nie czytam kryminałów regularnie, nie śledzę też nowości w tym temacie. Moje zestawienie to książki, które wpadały mi w ręce i z których byłam zadowolona. Lubię podczytywać kryminalne opowieści, czuć ten dreszczyk emocji i tajemnicę. Najbardziej jednak lubię rozwiązanie, kiedy okazuje się, czy autor poszedł na łatwiznę i niczym nas nie zaskoczył, czy też dał czadu i sprawił, że czytaliśmy z wypiekami na twarzy. Kryminały, które przeczytałam i które polecam: Samuel Bjørk „Sezon niewinnych” (Wydawnictwo Sonia Draga) Bartosz Szczygielski „Aorta” (Wydawnictwo W.A.B) Pierre Lemaitre „Alex” (Wydawnictwo Muza) Dror A. Misham „Chłopiec, który zaginął” (Wydawnictwo W.A.B) Bernard Minier „Bielszy odcień bieli” (Wydawnictwo Rebis) Michael Katz Krefeld „Wykolejony” (Wydawnictwo Literackie) Dorzucam jeszcze kilka, które czekają na półce…
