Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad tym, czy nie macie jakiegoś ukrytego rodzeństwa? No wiecie, że może rodzice coś tam kiedyś nabroili i może się okazać, że gdzieś jest jakiś brat przyrodni lub siostra? Będąc przez 9 lat jedynaczką ja niemal marzyłam o takiej sytuacji. Na szczęście potem urodziła mi się (to znaczy rodzicom) siostra i już przestałam o tym myśleć. No, ale żeby sobie wymyślić tych braci i sióstr 200?! No do tego moja wyobraźnia nie była by nigdy zdolna…
-
-
Międzymorze
Co to za człowiek z kosmosu ten Ziemowit Szczerek! Właśnie wróciłam z podróży po Europie Środkowo-Wschodniej, w którą się z nim zabrałam za sprawą jego książki „Międzymorze”. O mamo! Co to była za podróż! W głowie mi się kręci od nadmiaru informacji, analiz, wniosków i rozmów, opisanych jeszcze tym nieporabialnym językiem z szyldozami, tynkozami i radziecjami na czele. I chociaż czytając „Międzymorze” gęba mi się nieraz śmiała, bo Szczerek z urokiem rozprawia się z mitami i stereotypami wywlekając je na lewą stronę jak mocno zużytą poszewkę, to w rezultacie smutno mi jakoś, że tak się głupio dałam nabrać na tą lepszą wersję Polski.
-
Wanda
Z biografią Wandy Rutkiewicz w ogóle się nie spieszyłam. Właściwie nawet nie miałam jej w planach. Zastanawiałam się, czy interesuje mnie książka o babce, która pomyka po górach i żyje od wyjazdu do wyjazdu w jakimś alternatywnym świecie balansując między 8 000 a 120 m n.p.m. ? Czy to nie będzie zbyt dla mnie odległe i tym samym mało interesujące? A potem moja psiapsióła, z którą łączymy się we wzlotach i upadkach macierzyństwa, powiedziała, że jest świetny audiobook o Rutkiewicz, i że Danuta Stenka czyta. No to jak Stenka, to ja mogę tego sobie posłuchać pomyślałam …
-
Polska to nie najlepsze miejsce na świecie
Bardzo długo zwlekałam z książką „Polska odwraca oczy”. Przeczuwałam, że się zdołuje. Obchodziłam ją więc dość długo naokoło, to brałam do ręki, to znów odkładałam na półkę. W końcu sama do mnie przyszła. Dosłownie! Po prostu pewnego ranka zadzwoniła do mnie jej autorka – Justyna Kopińska.
-
Vacas flacas czyli Hiszpania jakiej nie znacie
Uwielbiam Hiszpanie. Jeżdżę tam regularnie od 15 lat i do tej pory wydawało mi się, że całkiem dużo o niej wiem. A potem pojawiła się książka „Ludzie z placu Słońca” Aleksandry Lipczak i okazało się, że praktycznie nie wiedziałam nic.
-
Zwierzenia w taksówkach
W Kairze jest 80 tysięcy taksówkarzy, którzy świetnie orientują się w tym, co wrze w społeczeństwie i jakie są jego bolączki. Sami też mają swoje osobiste problemy, które są z Egiptem i mechanizmami w nim rządzących, są nierozerwalnie związane. To z nimi, siedząc w ich taksówkach rozmawiał Al-Chamisi – egipski dziennikarz.
-
Zakochany Iwaszkiewicz
Czytając listy Iwaszkiewicza do Błeszyńskiego miałam ciągle wypieki na twarzy. Sinusoida emocji, krępująca intymność i szczegółowość w opisach wspólnych przeżyć, także tych seksualnych powodowały bezustanne wzburzenie towarzyszących czytaniu uczuć. Z zaskoczeniem musze przyznać, że Iwaszkiewicz momentami naprawdę mnie zawstydził i niejednokrotnie czerwieniłam się jak pensjonarka.
-
Wessana wgłąb Wołynia
„Sprawiedliwi zdrajcy” Witolda Szabłowskiego to książka, którą powinien przeczytać każdy. Zasmuca i wzrusza jednocześnie. Odkrywa historie, które tak mocno każą wątpić w człowieka, jak w niego wierzyć w każdej minucie życia.
-
Co się stało z Ameryką?
Jedna z lepszych książek, które ostatnio czytałam. Spodoba się tym, którzy interesują się historią, Stanami Zjednoczonymi i społecznymi zmianami na świecie.
-
Warsztaty umierania
Japonia jest mi totalnie odległa. To ten rodzaj bardzo odległej egzotyki, która nie do końca wiem czy nawet mnie pociąga. Oczywiście fajnie byłoby tam pojechać, któregoś dnia ale podejrzewam, że czulabym się trochę zagubiona w tym świecie. Książka – debiut Katarzyny Boni „Ganbare! Warsztaty umierania” utwierdziły mnie w tym podejrzeniu.
