Książka Pauliny Wilk o której pisałam tutaj natchnęła mnie do zebrania w jednym miejscu książek o miastach. Ten nurt “architektoniczny” ostatnio mocno się rozwinął i trochę sie tego uzbierało. Ja wybrałam tylko kilka książek i nie wszystkie jeszcze przeczytałam, więc ja to tu tylko zostawię po prostu;-)
-
-
Miasta w roli glównej
Przyszłość niezaprzeczalnie należy do miast. To właśnie miasta są dziś naturalną przestrzenią człowieka (żyje w nich 70 proc. ludzkości). To tutaj mieszkamy, to tutaj pracujemy, uczestniczymy w życiu towarzyskim i publicznym. A same miasta stają się tematem kolejnych książek. Niedawno do tego nurtu dołączyła Paulina Wilk z książką “Pojutrze. O miastach przyszłości”.
-
Pypcie na języku
Zawsze lubiłam zabawy językiem. Sama nie jestem mistrzynią jego poprawnego używania, a umiejętność posługiwania się nim w konfiguracjach zagranicznych też jest mocno ograniczona. Z przyjemnością więc pożyczyłam książkę “Pypcie na języku” Michała Rusinka, żeby trochę się ponaśmiewać z fonetycznych faux pas, poszydzić z popełnianych na prawo i lewo językowych błędów, budzących niewybredne skojarzenia nazw miejscowych, czy zaskakujących żargonowych metafor.
-
Ukraiński smok zwycięża
Siła tego reportażu jest porażająca. Można czytać i kompletnie nie przyswajać, że to prawdziwe życie na Ukrainie.
-
Absurdalne życie w Iranie
Wydaje się, że couchsurfing w takim kraju jak Iran nie istnieje. Przyjmowanie gości z zagranicy jest nielegalne i można za to zostać ukaranym. A jednak! Młodzi mieszkańcy Iranu łamią wszelkie stereotypy.
-
Bracia i siostry
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad tym, czy nie macie jakiegoś ukrytego rodzeństwa? No wiecie, że może rodzice coś tam kiedyś nabroili i może się okazać, że gdzieś jest jakiś brat przyrodni lub siostra? Będąc przez 9 lat jedynaczką ja niemal marzyłam o takiej sytuacji. Na szczęście potem urodziła mi się (to znaczy rodzicom) siostra i już przestałam o tym myśleć. No, ale żeby sobie wymyślić tych braci i sióstr 200?! No do tego moja wyobraźnia nie była by nigdy zdolna…
-
Międzymorze
Co to za człowiek z kosmosu ten Ziemowit Szczerek! Właśnie wróciłam z podróży po Europie Środkowo-Wschodniej, w którą się z nim zabrałam za sprawą jego książki “Międzymorze”. O mamo! Co to była za podróż! W głowie mi się kręci od nadmiaru informacji, analiz, wniosków i rozmów, opisanych jeszcze tym nieporabialnym językiem z szyldozami, tynkozami i radziecjami na czele. I chociaż czytając “Międzymorze” gęba mi się nieraz śmiała, bo Szczerek z urokiem rozprawia się z mitami i stereotypami wywlekając je na lewą stronę jak mocno zużytą poszewkę, to w rezultacie smutno mi jakoś, że tak się głupio dałam nabrać na tą lepszą wersję Polski.
-
Wanda
Z biografią Wandy Rutkiewicz w ogóle się nie spieszyłam. Właściwie nawet nie miałam jej w planach. Zastanawiałam się, czy interesuje mnie książka o babce, która pomyka po górach i żyje od wyjazdu do wyjazdu w jakimś alternatywnym świecie balansując między 8 000 a 120 m n.p.m. ? Czy to nie będzie zbyt dla mnie odległe i tym samym mało interesujące? A potem moja psiapsióła, z którą łączymy się we wzlotach i upadkach macierzyństwa, powiedziała, że jest świetny audiobook o Rutkiewicz, i że Danuta Stenka czyta. No to jak Stenka, to ja mogę tego sobie posłuchać pomyślałam …
-
Polska to nie najlepsze miejsce na świecie
Bardzo długo zwlekałam z książką “Polska odwraca oczy”. Przeczuwałam, że się zdołuje. Obchodziłam ją więc dość długo naokoło, to brałam do ręki, to znów odkładałam na półkę. W końcu sama do mnie przyszła. Dosłownie! Po prostu pewnego ranka zadzwoniła do mnie jej autorka – Justyna Kopińska.
-
Vacas flacas czyli Hiszpania jakiej nie znacie
Uwielbiam Hiszpanie. Jeżdżę tam regularnie od 15 lat i do tej pory wydawało mi się, że całkiem dużo o niej wiem. A potem pojawiła się książka “Ludzie z placu Słońca” Aleksandry Lipczak i okazało się, że praktycznie nie wiedziałam nic.
