Krótko o reportażach z serii amerykańskiej, które zasługują na chwilę uwagi i polecenie. _____ Jessica Bruder „Nomadland. W drodze za pracą” Tłumaczenie Martyna Tomczak Wydawnictwo Czarne, 2020 Rzecz dotyczy starości, pieniędzy, godności i bezpieczeństwa – czyli wszystkiego, co ostatecznie nudnawe i mało sexy. Rzecz dotyczy ludzi, którzy są poza nawiasem społecznym – żyją na skraju bezdomności, uznając swój własny samochód za dom. Rzecz dotyczy w końcu Ameryki, która nie przestanie zaskakiwać zjawiskami, które są gotowymi scenariuszami na film. Niektórzy z bohaterów nazywają siebie nomadami, którzy w życiu, w drodze i w swoim własnym aucie, znajdują wolność, odrębność i brak narzuconych z góry reguł. Prawda jest jednak dużo bardziej złożona. Niektórzy…
-
-
Wędrowny zakład fotograficzny
Na ten reportaż miałam ochotę od dawna. Otworzyłam i przepadłam! Wydaje mi się, że ten moment przymusowej izolacji był idealny na jej przeczytanie, trochę ukoił tęsknotę za podróżami, a szczególnie tą tęsknotę za spotkaniami z ludźmi, słuchaniem zwykłym historii i obcowaniem z przyrodą, gdzieś na krańcach Polski.
-
Jak Hiszpania odkopuje się z traumy po wojnie domowej?
Reportaż o kościach, niepochowanych ofiarach hiszpańskiej wojny domowej, został właśnie uznany za znajlepszych reportaż literacki. Jury nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego zdecydowało w tym roku uhonorować Katarzynę Kobylarczyk za "uniwersalną opowieść o determinacji w poszukiwaniu prawdy i leczeniu zbiorowej pamięci" czyli reportaż „Strup. Hiszpania rozdrapuje rany”.
-
Najlepszy reportaż 2019 – moje typy
Za kilka dni poznamy laureata kolejnej edycji Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki. W finale 11. edycji konkursu znalazły się 3 reportaże, które polecam Wam w ciemno bez czekania na ostateczny werdykt jury.
-
About last month. Kwiecień
Okazuje się, że potrzebowałam około miesiąca, żeby w miarę przystosować się do nowej rzeczywistości, ustalić nowy ład i znaleźć sobie nowy rytm. Chwilę mi zajęło zorganizowanie tej dziwnej codzienności w czasach izolacji, ogarnięcie się z domowymi i pracowymi sprawami, których nagle, po odesłaniu wszelkich zewnętrznych pomocy zrobiło się dużo więcej.
-
About last month. Marzec
Nigdy nie ufałam latom parzystym, a już najmniej po drodze było mi z tymi przestępnymi. I pomimo tego, że jestem raczej osobą twardo stąpającą po ziemi i nie wierze w takie rzeczy, to jednak wydarzenia ostatnich lat pozostawiły podskórny lęk, który odczuwam przed każdym takim rokiem. Tego jednak co przyniosła ta cholernie parzysta dekada nikt się nie spodziewał. Ten rok zaczął się wyjątkowo fatalnie.
-
Książki w czasach zarazy
Wzrost czytelnictwa może być jednym z pozytywnych efektów wirusa COVID-19. Zainteresowanie wirusami i epidemiami spowodowało, że na listę bestsellerów wracają dawno zapomniane książki, a najbliższy przymusowy czas spędzony w domu, może po raz pierwszy zmieni niechlubną statystykę czytelnictwa w naszym kraju. Oto po kilkudziesięciu latach na listę bestsellerów w Europie wraca"Dżuma"Alberta Camusa. Opowieść o fikcyjnej epidemii w Algierii z 1940 roku dziś przestaje być tylko omawianą na "polskim" abstrakcją. Zainteresowaniem cieszą się także inne klasyki jak np. „Miłość w czasach zarazy” Gabriela Garci Marqueza, czy „Śmierć w Wenecji” Tomasza Manna.
-
Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz
Książka Filipa Sprigera „Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz” wymyka się definicji reportażu. Nie tylko stawia pytania z pogranicza filozofii i etyki, ale też operuje różnymi gatunkami i zabiegami literackimi. To zaskakująca książka, która zasługuje na wyróżnienie w roku 2019. Najchętniej napisałabym „Doskonała” i tyle. Trudno pisze się o książce, która jest tak krucha i delikatna w formie, mocna w przekazie i bardzo ciekawa w kwestii koncepcji. Dlatego pozwolicie, że nie będę się długo rozwodzić, a zostawię Was z myślą, że warto po tę książkę siegnąć i zobaczyć, jak reportaż może Was zaskoczyć i jak może przekraczać granice gatunku. Na początku nie wiemy ani co prawo Jante oznacza dla Duńczyków ani…
-
Błoto słodsze niż miód
Czytanie tego reportażu było jak wchodzenie z pokoju do pokoju w domu dla psychicznie chorych, zarządzanego przez poważnie chory personel i obłąkanego dyrektora. Kiedy już wydawało mi się, że gorszego pokoju być nie może, wchodziłam do następnego - jeszcze bardziej obskurnego i odrażającego.
-
Kobiety wymazane
Pracowały ciężko, zarabiały mało, nikt się o nie nie troszczył, nikt nie walczył. Zapomniane przez historię. Wracają dzięki dwóm autorkom: Marcie Madejskiej i Joannie Kuciel-Frydryszak.
